بسم الله الرحمن الرحیم
یا ذی الجلال و الاکرام
انسان ها سه نوع رضایت مندی را دنبال می کنند. عده ای منفعت طلبند. پس اولویت اول زندگی شان منفعت شخصی خودشان است. دیگران با او و او با دیگران با این معیار شناخته می شوند. نه که کار برای رضای خدا نکند یا مثلا برای پدر و مادرش یا نیکو کاری های دیگر، نه، اما آنچه که از دل تمام کارهایش بر می آید ابتدا سود شخصی خودش است.
عده ای دیگر دنبال منفعت دیگری هستند و به فکر خودشان نیستند. شادی مردم برایشان به شدت لذت بخش است. ایثار و نیکوکاری اولویت زندگی شان است.
و اما عده ای دیگر هستند که تنها بین خودشان و خدا را می بینند و رضایت را در این بین جستجو می کنند. خداوند هر کجا را که اشاره به کار و تلاش داده باشد می رود و هر کجا که فرمان توقف داده باشد می ایستد. بنده ای فرمان بردار است بین او و خدایش.
نگاه بینی و بین الله به هر مسئله ای بسیار درست و راهگشا است. مثلا در مورد حجاب، اگر آنچه که خداوند حلال کرده رعایت شود، زیادترش دیگر زجری ناپسند است و کمتر از آن نیز شراره های آتش است. و یا غیرت مردان نسبت به محارم با این نگاه اگر نباشد و خدای ناکرده منفعت طلبانه باشد خطای بزرگی ست که نه تنها ماجور نمیشود بلکه دین زدگی می آورد.
وقتی بینی و بین الله در شاکله ی وجود جا بیفتد خیلی از مسائل خود به خود حل می شود. حضور زن در اجتماع، حضور مرد در اجتماع، حضور زن در فضای مجازی با نوع عرض اندام صحیح و حدود درشتش، نحوه ی تعامل مرد با زن نا محرم و ... .
بنده نه مرجع تقلید هستم و نه مجتهد. تنها تحلیلی از مسئله دادم که بسیار ساده است. لزوم بسیاری از حرمت ها را بینی و بین الله باید حل کنیم و در مرتبه ای عقلانی.