پست های وبلاگ

آدم لوطی مسلکی بود ولی اخمو . حرف او تو محله حرمت داشت ، ولی  پای اوسا کریم که میومد وسط ،  می شد گوله ی نمک و چرب زبونییاش گل می کرد . راز و نیازش هم با بقیه ی  آدما  یه ارزن فرق داشت . اون روز  چون نتونسته بود کاری برای یه مفلس گرفتار  انجام بده  . خیلی دمق بود   خروس خون ، یه راست  فر  خورد  خونه ی پدری  و از پله ها رفت پایین و چپید کنج پستو .  کلاه شاپو رو از سر برداشت و  همینطور که چشاشو به سقف  دوخته بود ، بغض آلود ، گوش چپ خودشو  با دست یغورش محکم گرفت و لرزون به طرف بالا  کشید و  گفت "  بکش اوسا کریم ، هر طور  می خوای بکش رفیق ، ولی  منو نگا ؛ همینطور که داری  می کشی و دلمو ریش می کنی  و اشک مارو درمیاری ، واسه ی این بی مقدار  ، یه بار دیگه  بنده نوازی کن  .  می دونم با این گوش  مالیا می خوایی  به من یه لا قبا ، چیزایی رو  خر فهم کنی  . بیبین با مرام  ،  تا سحر نشده از تو یه  پر و بال عقابی  می خوام  ، چی ؟ می خوام ، یه بار دیگه یکی  از اون درمونده هاتو سر رام  بذاری ، می خوام امشبی با هم بی داد کنیم آ . خوب حالا مشتی  دیگه گوشمو ول کن ،  بذار  برم  .  خرگوشم کردی  بابا ، وفاتو  شکر "  . چشمای خیسشو با دستمال یزدی  ی دور گردنش  پاک کرد و همین که اومد از پستو  بره  بالا ،  مکثی کرد و برگشت یه نگا به تسبیح  هزار دونه ی آقاجونش  کرد که از دیوار طبله کرده  ی پستو  آویزون  بود .  با تبسم  گفت  " بیبین منو ؛ گلو گیر نشو  ، امشب گردگیری داریم برات  ، آره بابا پیری  ...   !!!   

                                                      06 / 10 / 99      #محمودرضا رافعی