پست های وبلاگ

سلام برشما استاد گرامی جناب رستگو
درود فراوان بسیارعالی واموزنده زیبا
موفق باشید وسرفراز

سلام جناب راستگو
عالی و مفید است⚘⚘
همیشه سبز باشید۰🍀🍀

سلام برشما جناب استاد راستگوی بزرگوار
راجع به شکلک ها که فرمودید خدا شاهده چون
باعجله نوشتم خودم متوجه نشدم که کدام را
رازدم باید ببخشید منظور خواستی نبوده
ارادت مند وسپاسگزار

سلام و درود
بالاخره جواب سوال رو گفتید: تجربه یعنی پذیرش داشتن برای پدیده.
هرچند نوشتۀ شما هم به نوعی حاصل تجزیه و تحلیل کردن است، اما صرفا از آن نگاه به قضیه نگاه نشده. از آنجا که با گفتۀ شما دربارۀ اینکه ابعاد ناشناختۀ دیگری هم می توانند وجود داشته باشند که ما هنوز به آن ها پی نبرده ایم، موافقم، پس اولا این فرض را قبول می کنم و کنار می گذارم.
در واقع بنظر من می شود بخشی از این نوشته را در کنار بخش دیگری که می تواند حاصل همان تجربه، کوالیا و تجربۀ اول شخص هست گذاشت و برداشت شخصی خود، از دریچۀ نگاه خود به دنیا را داشت.
یعنی بقول شما می شود با هر دین و مذهب و عقیده ای، گفته های شما را خواند و نتیجه گرفت. البته بگمانم همین الآن هم همین اتفاق دارد می افتد. فقط خودمان این بُعد قضیه را تحلیل نمی کنیم.
همانطور که میدانید میگویند نیمکرۀ سمت چپ مغز، تحلیل و ریاضی قوی تری دارد و نیمکرۀ سمت راست، عواطف و احساسات قوی تر. بنظرم شما خط نا مفهومی میان این دوتا را انتخاب کردید که بیشتر مورد پسند سمت چپ مغز قرار می گیرد، و من همواره بیشتر به سمت راست مغزم تکیه می کنم تا از دست تحلیل ها و منطق بی توقف سمت چپ آن، کمی خلاص شوم. برای همین حرفی که در ذهنم دارم را نمی توانم بخوبی منتقل کنم. بگذریم.
دو خاصیت ذهن را که گفتید بسیار جالب است. یعنی هم تولید پدیده های جدید و هم محدود بودن توجه.
بیان کردن این مطلب، بگونه ای که دیگری هم آن را بفهمد، خودش هنری است. برای من هم بسیار جالب هست که بخشی از دیدگاهم به زندگی که آن را نمی توانم توصیف کنم و فقط می گویم همینی هستم که هست، (مثل خیلی های دیگر)، این جا درباره اش می خوانم.
اتفاقا متوجه شدم که در مکالمات روزمره ام از همین مفاهیم استفاده می کنم.
اما آیا تجربه حد و مرزی دارد؟
با دو فرض شما، می شود برداشت کرد که بله! محدود بودن توجه و ساختن پدیده های جدید از پدیده های قبلی، می تواند گمراه کننده باشد. شاید یک آدم خشک متعصب مثال خوبی باشد. مثل آن کسی که همسایۀ یهودی اش هر روز برایش غذا می آورد و او آن شخص را لعن می کرد و می گفت خدایا از تو ممنونم که این کافر را وسیله کردی تا برای من روزی بیاورد و وقتی هم مرد گفت خدایا لعنتش کن که دیگر این اسباب را هم از من گرفت.
یعنی ما می توانیم در حلقۀ افکار خودمان دایره ای را ترسیم کنیم که از آن پا را فراتر نگذاریم و می توانیم هم راه سخت را برویم و فکر کنیم.
و آیا فکر کردن از دیدگاه من همان معنی را می دهد که آن فرد متعصب می فهمد؟ تا کجا در مسیر یکدیگر گام بر می داریم؟ کجا راهمان جدا می شود؟ کدام راه به حقیقت می رسد؟ تعادل در چیست؟ آیا تعادل از همه چیز درست تر نیست؟ اگر تجربه محدود باشد، بگمانم چه بهتر که آن را آگاهانه در تعادل صرف کنیم.
تا چه حد پذیرش برای پدیده داریم؟ چگونه این ظرفیت را افزایش دهیم؟ شاید بهترین روش، فکر کردن باشد.

سلام و درود
بحث ثقیل و پیچیده در باره ساختار بنیادین ذهن انسان
باید همه قسمتها را جمع کنم یکجا و چند بار بخوانم شاید بتونم اظهار نظری بکنم
یادمه یکبار نوزادی شش ماهه را دیدم که در سکوت و آرامش مطلق دستاشو آورده بود بالا و با دقت و تعمق زیادی که برای من شگفت آور بود به آنها نگاه میکرد , داشت وجود خودشو کشف میکرد , مطلب شما در همین محدوده بسیار بنیادین می چرخه و نیاز به فکر کردن داره
ممنون از زحمتی که می کشید

با سلام مجدد
دیشب با علاقه کل مطلب شما را خواندم و چندتا مقاله هم از اینترنت پیدا کردم و خیلی جالب شد , باید عرض کنم چند سال پیش من بازیهای کامپیوتری طراحی میکردم و یکی از سرفصلهای موتور unity3d ایجاد یک موجودیت هوشمند ساده بوسیله ماشینهای حالت متناهی است و این مسئله برایم خیلی جالب شد و مطلب شما را که دیدم از اینکه یک شاعر و ادیب هم اینقدر عمیق به مسئله ورود می کنه یکه خوردم , حتی در بعضی فیلمهای ساینس فیکشنی یک مثلا موجودیت رایانه ای من واقعی پیدا می کنه و ماجراهایی پیش میاد و البته عصب شناسی مدرن هم شدیدا از منظر خودش داره روی کوالیا و نقش قسمتهای مغز کار می کنه و با پیشرفتهای هوش مصنوعی هم از یک طرف مسئله بازتر میشه , متشکرم از مطلب جالبتون که موجب خوشحالی من شد , رابطه ای بین شعر و ادبیات و برنامه نویسی و بازی کامپیوتری و هوش مصنوعی , واقعا عالیه , شاد و پیروز باشید .