( یار امد و جان امد )

یار امد و جان امد , شیرین جهان امد

بین طرفه ی این مینا , شاداب و جوان امد

صهبای بهاران است , خوش نوش و روان امد

ان دختر رزبُن بین , پر شور و فغان امد

تا چشم به هم بندی , یارت به کِشان امد

باده به قدح باید , خمخانه ی جان امد

ان باده بگردانید , چون پیر مغان امد

اسباب طرب جویید چون دختِ رزان امد

بین رند خراباتی , پابوس بتان امد

رقصید و همه نوشید چون بزم شهان امد

گلچهر شقایق بین مژگان چو کمان امد

ان لاله ی نعمانی شیرابه به جان امد

ان زاهد و ان دیری خود یکسره خمًار است

گیسو همه افشان کن , ناهید جهان امد

این لعبت مستی را جامی ز لبش باید

بوسیدن ان گلرخ هنگام و زمان امد

باید که همه سرخوش زین طلعت نوروزی

این ولوله را بنگر اهوی رمان امد

باید که شوی بیدل تا حسرت دل دانی

ماییم و همین شولا جانم به لبان امد

-------------------------------------------

10 / 12 / 91

------------------