دوبيتي

                                                               كوچ

                                 تو رفتي و بهار از كوچه كوچيد

                                                            شكوه واقتدار از كوچه كوچيد

                                 همه دلواپس اند و بي قرارند

                                                          ببين صبر و قرار از كوچه كوچيد!

                                                             چرا؟

                                چرا از زندگاني سيري اي دل؟

                                                     چنين بي طاقت و دلگيري اي دل؟

                                خدا جاري تر از رود است در تو

                                              خودت را دستِ كم مي گيري اي دل؟!

                                                         دل نواز

                                دلم را به بهارت مي سپارم

                                              به چشم و چشمه سارت مي سپارم

                               تو چون دل مي نوازي ، پس دلم را

                                                      به آهنگِ سه تارت مي سپارم

                                                       باور

                               هميشه باورم اين بوده و هست

                                                    كه دستِ نازنيني گيرَدَم دست

                              بيا و با دلم امروز تا كن

                                                       كه فردا نازنينم ديرِ دير است