سکوت آسمان

کاش می شد آسمان یک بار می آمد به خاک
می نشست و حرف می زد با زمین سینه چاک

می نشست و با نگاه آبی و بارانی اش
چشم های سرخ اهل خاک را می شست پاک

زندگی این روزها با مرگ هم پیمان شده
پخش کرده بر سر و روی زمین گرد هلاک

آسمان! آرام آن بالا تماشا می کنی؟!
حجم طوفان زمین را در غباری دردناک

عصر یخبندان رسیده؛ گفته بودی :"می رسد -
تک سواری که ندارد از زمستان هیچ باک"

راه در بی راهه ها مخفی شده تا جمعه ای
ماه نورش را گذارد با زمین به اشتراک 

 

شاعر: عظیمه ایرانپور