حسن بهار

در هر نفسم عطر تو چون ، باد وزان است
بی روی تو ای عشق ، جهان در نوسان است

هر جا اگر از سایه تو  ، سقف مهیاست
از حسن حضورت همه جا، نور پران است

هر واژه گر از  دل به غزل داد جلایی
آن حس قشنگ است، که در شعر نهان است

از سلسه ی موی  تو مهتاب ، نیاسود
آن چشم که آهو وش و، مهشید  نشان است

گر نکته نخوانیم و  ندانیم ،که عجب نیست
چیزی که نهان است  کجا شکل بیان است

چند شاخه از آن باغ نماند است دریغا
انبوه درختان زتبر، زرد و خزان است

تا هست سکوت قلم وشعرو شکایت
البرز دلش خسته ،زبیداد گران است
«««
البرز 91.11.30
ساعت دلتنگی زمانی است
بدانی برای بدنیا آمدنت مادری رنج کشیده