اسيرِت تَه شُدُم ارگفتي خواري
شُدُم بيمار ورگفتي تو زاري
شُدُم تَه ديمنه از عقش تو گفتي
نگيرُم هيژوَخ مَه ديمنه ياري
دلُم واي دل تو پرخو خَي شُه اَخِه
اَلَه خونُ ملَه خو خَي شُه اَخِه
هنو تَا وَه خوني دل وركَه از عقش
كه سرگردون لَا خو خَي شُه اَخِه
تو خو وَه مَامِگي اَ:شهر اَدر شِم
بشِم از قومُ خيشو مّا بدر شِم
گرفتُم اسپ پيشوني سُفيدِه
كه تَه از چينو ماچيم دورتر شِم
دو مرغَاوي بُدِم دو غو دو لگلگ
دو پَهليستوُ دو كفتر دو چكاوگ
اِشتَو پَر مِهكشيدِم بال دربال؟
به اَرمُؤ هردو وَا هم اِندگ اِندگ!
شُدُم بي در بلا اِشتَو ننَالُم ؟
جدا از دلبرُم اِشتَو ننَالُم ؟
دلُم خوش بُه كه يارُم پر بفايِه
تَه يارِش كِه حالا اِشتَوننَالُم ؟
دري گلخونه گم شُه واي گُلِه مَه
گرفته هر گلِه بوي گُلِه مَه
خدايا كي متونُم واشنَاسُم ؟
كزي مِندَو كدونِه نوگُلِه مَه ؟
ازو دَم كِه مَه وَر دلبر نگا كِه
به عقشي اي دلِ خور مبتلا كِه
برَي وستُندَني اِشتو نكِردُم
رغيبُم بومَه اير از مَه جداكِه!
واي از او رو كه غصَّو رو وَما كِه
چَبُ:شور از ميشو چُپـُّو رگا كِه
دلِه مَس سختر از فولادُ اَهِه
كه بينَه سنگِه بيدادي چها كِه!
كلاَونگِ تونوم بي چُو وُ رِسموْ
مِگي اِفتيدهَيُوم ههَ:مينْ طلِسمُوْ
دلَنَدروايْ تونوم شُم تهَ خروسخوُ
چَشُو:مّهَ وايهَ شوَ ور طاق آسمُوْ
دَهمَ مهَليدهيي بلبل بِرَيچه؟
وَههمَ جولغيدهيي آي گل بِرَيچه؟
مگه دنيا به پيشون خو رسيده
هم ايساخ مونده شُلّ و مُل برَيچه؟
كلاَونگُم كلاَونگ تونوم مَه
پُوْلِ مُوغْنَا،دَلَهنگِ تونوم مَه
نگايِه ورسرِ شُوْنَي خو بنداز
چه گل وَر چولِك، أَوَنگِ تونوم مَه