از عشق بلافم

گاهی سکوت گیراتر ازشعر است

گاهی صدای تو دردل چشمان عاشق زنده است

از آن روزیکه چشمت با دل سردم سخن گفت

من به دین نکته رسیدم که تو پرواز توانی کرد

گرچه پرنیست ترا

به هر تفهیم عقاید درد سر نیست ترا

عزیز بهتر از جانم.

از این شکوه آسمانیکه به چشمان داری

پرپروازم ده بی صدادر شب آبی دلت

صورت آوازم ده

که شاید بتوانم با تو از عشق بلافم

مهربانم امید آن دارم که همیشه

در قلبت حضور گرم داشته باشم

مرا همین عشق از جانب تو کافیست