خرچنگها هم شعر میخوانند

با درود بر شاعر گرامی و با پوزش از عزیزانی که این شعر را مورد لطف قرار دادند.
هر چه فکر می‌کنم نمی‌فهم،چگونه مثلاً خرچنگها،سنگها،و نیزنگها،و...شعر می‌خوانند؟
و چه رابطه‌ای بین خرچنگهاو شعر خواندن و جود دارد.در صورتی که انسانهای ارزشمند و هنری و خلاق گاه و بیگاه شعر می‌خوانند.
در مصراع دوم نیازی نیست که در ابتدای آن ( که) بیاید چون (که) حرف ربط است و این دو مصراع به که نیازی ندارند اما اگر( و) باشد ایرادی نداره.
و در بیت آخر بین افلاطون صلح و حرف همسایه‌ی شاعر منطق معنایی وجود نداره
به نظر می رسه مصراعها همدیگر را پوشش نمی ذهند و عنصر شعری در کل بسیار ضعیف است ایکاش دوستان کمی هم در این خصوص شاعر را راهنمایی می کردند
موفقیت روز افزون برای شاعر گرامی آرزومندم.

«خرچنگ ها هم شعر می خوانند» دوست گرامی جناب آقای مولایی من چه دشمنی با شما می توانم داشته باشم ؟ زیرا از همه کسانی که نظر دادند؛ پرسیدم. و کجا نامی از شما برده شده.
برای چه خزعبلات بنویسم؟ اینجا محل آموزش است. نباید فقط شما یکه‌تاز میدان باشید و صفحه نقد برای شما باشد. در ضمن این صفحه شعر برادر دیگر است و شما به خود نگیرید شما دیدگاه خود را بیان کرده اید.آیا بنده‌ی نوعی حق ندارم دیدگاه خود را بیان کنم ؟ در صورتی که مدیر سایت از بنده خواست؛ که روزی دو شعر را به نقد بکشانم و در این مورد؛ خرچنگ اهل شعر خواندن نیست شما حالا بگویید استعاره از چیست؟ و از خرچنگ بگذریم؛سنگ که بیجان است و نماد بی‌تحرکی و مرده‌گی است؛ چگونه شعر می‌خواند. و استعاره از چیست؟زیرا استعاره: نوعی تشبیه است که یک طرف آن حذف شده باشد و باعث زیبایی می شود مثال می گویند« علی شیر است» که علی از نظر شجاعت به شیر تشبیه شده است و اگر بگویم:« شیر آمد» استعاره از انسانی است که شجاعت دارد.من فقط سوال می پرسم آیا سنگ و رنگ و نیرنگ که هیچ شباهتی ندارند؛ چگونه شعر می خوانند؟
و نیز مثالی که آقای اخباری آورده‌اند ربط دارد.زیرا که دریا مروارید دارد. و ماهیان در یک تصویر زیبا برای سفینه‌ای ک حافظ در آن است سوغات مروارید می‌آورند.
در شاهد مثالهای که آقای سلیمانی آورده‌اند تصاویر مربوط اند.
از آنجایی که مگسها به گرد شیرینی می‌روند و شاعر ادعا کرده که شعر او بی نهایت شیرین است.
در مثال دیگر صوت بلبل ها در عالم خیال را به ذکر خداوند تشبیه کرده است و اینکه شتر با شنیدن آواز خوش و صدای نی و موزون بودن شعر عرب به وجد می‌آید.در آن شکی نیست و چوپانان برای گوسفندان نیز نی می زنند شکی نیست که از شنیدن آن لذت می برند و در همه‌ی این مثالها پشت آن ها تصاویر تخیلی منطقی و متعدد وجود دارد.در حالی که این مثالها با شعر مورد نظر تفاوت دارند.
و شما باید بدانید من که در رشته ی ادبیات تحصیل کرده و عمری مدرس این رشته بودم تخصص در این زمینه دارم و شما که تازه از راه رسیده اید دارید توهین می کنید و تازه جوهر مدیریت افتخاریت خشک نشده چرا می خواهید خود را عقل کل بدانید و دیگران را هیچ مدان.
در ضمن من انسانی نیستم که دیگران را از میدان به در کنم در عوض به جا هم از شعر و شاعران تعریف و تشویق می‌کنم وسالها مدیر افتخاری بودم و بی غرض می نوشتم و حالا هم زیاد به خودنمایی علاقه ندارم زیرا آنهایی که باید مرا بشناسند می‌شناسند.

تو کاری کرده ای خرچنگ‌ها هم شعر می‌خوانند
که حتی گاه گاهی سنگ ها هم شعر می خوانند

تلاقی می کند تصویر تو با شعر دلتنگی
چه فاز بی نظیری منگ ها هم شعر می خوانند

و نقاشان اطراف خیابان تو می گویند
در اقدام عجیبی رنگ ها هم شعر می خوانند

من از اصرار استقبال چشمان تو می ترسم
تو باور می کنی نیرنگ ها هم شعر می خوانند

تو افلاطون صلحی راستی همسایه ام می گفت
شنیدم لا به لای جنگ ها هم شعر می خوانند ...



سلام

و

با توجه به نوع چیدمان شعر در صفحه ی انتشار سایت
به گمان ام اگر مصاریع را در زیر هم بنویسید و بین
هر بیت با بیت بعدی نیز فاصله ای ایجاد کنید ، در
خواندن شعر و ادراک لذت به مخاطب کمک شایانی
نموده اید .
اما در خصوص این غزل غزال با ردیفی بسیار زیبا
و قافیه ای هر چند مسبوق به سابقه در ادب فارسی
ولی مشکل ، حرف بسیار است اما آن چه که ذهن ام
را به خود مشغول داشته این است که با خواندن این
شعر احساس زیبایی طلبی و لذت جویی ادبی مخاطب
به صورت مبسوطی اقناع می گردد ولی وقتی به
تصاویر آفریده شده در بیت ها دقت کنیم ، خواهیم دید
که موازنه ی کاملی که در حد این شعر و قدرت قلم
شاعرش باشد ، روی نمی دهد و هر مصراع به تنهایی
بار خویش را به دوش می کشد و تنها در بیت سوم است
که موازنه به خوبی اتفاق افتاده است و گواه این ادعا را
می توان با یک جا به جایی ساده در مصاریع پیدا کرد ؛

تو کاری کرده ای خرچنگ‌ها هم شعر می‌خوانند
- چه فاز بی نظیری منگ ها هم شعر می خوانند
- شنیدم لا به لای جنگ ها هم شعر می خوانند
- که حتی گاه گاهی سنگ ها هم شعر می خوانند

که هر سه مصراع زوج با مصراع اول قابل خواندن
و از آن مهم تر قابل برقراری ارتباط و تناسب با آن
هستند در حالی که به هیچ روی نمی توان هیچ کدام
از مصاریع بیت سوم را جابه جا کرد چرا که در این
بیت موازنه در اوج خویش قرار دارد .
در بیت آخر نیز موازنه برقرار است اما چیزی که
در آن میان کار را دچار مشکل می کند واژه ی
همسایه و چرایی استفاده از آن است .
صلح در مصراع اول با جنگ در مصراع دوم
اساس بنیادی موازنه را ایجاد می کنند ولی
مثلاً اگر به جای همسایه ام ، دیوانه ای ، بگذاریم
و به تناسب با دیوانه به جای افلاطون ، نادرشاه
چه تفاوتی در بیت حاصل می شود ؟
اصولاً افلاطون تناسبی خاص با صلح دارد ولی
در ادامه ، موازنه با وجود همسایه و سپس جنگ
معنای خاصی را القا نمی کند مگر آن که در
واژه ی همسایه تجربه ای شخصی از شاعر نهفته
باشد که بحث اش جداست ، اما مثلاً نادر شاه در
تناقض کامل با صلح است و تناسب کامل با جنگ
و به دلیل جنون در سالیان آخر عمر نیز ،
با دیوانه نیز متناسب است و می‌تواند طنزی پنهان
را نیز با پارادوکس با صلح به بیت ببخشد .
.
.
.
حیف که وقت تنگ است و کار بسیار و گر نه دوست
داشتم بیشتر در مورد این غزل بنویسم به خصوص ردیف
و قافیه اش ، ولی سعی کردم اساسی ترین
مورد را بنویسم تا با تبادل آگاهی با شاعر
و دیگر دوستان ، در یابیم که کدام مورد می تواند در
موازنه دخیل باشد و مواردی از این دست ،
که به هر روی
به دلیل اکتساب فهم و انتشارش ، اتفاقی بسیار فرخنده
است و از سویی دیگر این غزل نازنین ،
می تواند از عیب های کوچک نیز بری شود و مهم تر
آن که بیش و پیش از همه منتقد و بعد شاعر و سپس
همه ی خوانندگان می توانند در سرایش های آینده ی خود از این تجربه استفاده ی بسیار بهتری بنمایند و
اگر چه مثال هایی زده شد برای
جایگزینی کلمات ولی بدون تردید محق ترین و
سزاوارترین فرد برای اعمال هر نوع تغییر ی در شعر
شاعر است چرا که شعر حاصل هیجانی درونی و ناخودآگاه
است که از وجود شاعر زاییده شده است .

اما حرف آخر ؛ ای کاش تعداد این گونه اشعار جاندار
و دلربا که بی اختیار ذوق در دل مخاطب می آفرینند
و همچون منی را به نوشتن نقد وا می دارند ، روز به روز
در سایت ناب بیشتر و بیشتر شود تا کسانی که به ضرب
دگنک و خودکشی چند کلمه ی نیم بند را با زور چسب
اهنگ و ملات گنگ نویسی ، سر هم می کنند ،
ببینند و بیاموزند
و شاید هم خجالت بکشند و دست از سر شعر بردارند ...

تو کاری کرده‌ای خرچنگ‌ها هم شعر میخوانند!!!!!!!!
؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
کاری به بقیه شعر نداریم ولی زیبایی شعری در تصویرسازیست وانتقال حس شعر وشاعر به مخاطب
چه حسی به مخاطب انتقال داده میشه و اصلا چه نسبتی بین شعر و خرچنگ میشه برقرار کرد؟
یا اصلا این تو کیه که خرچنگ هم بخاطرش شعر میخونه؟
حالا هر عزیزی بیاد هر نظری بده هر اسم و سبکی روش بزاره از نظر بنده و هر انسان منصف و عزیزانی که شعر میخونن و شعر بلدن این نوشته فاقد ارزشه.
شعری که مطلعش این باشه تا آخرش معلومه. و حالا یه ستون براش کامنت و تعریف بزاریم باز چیزی به این نوشته اضافه نمیکنه.
ضمن پوزش از صاحب اثر امیدوارم شعرهای خوب از شما ببینیم و بخونیم.

سلام

و

برقراری دیالوگ با شاعر باید بر اساس احترام متقابل شکل بگیرد.

سلام

و

ای کاش
می شد از نوشتن حرف های منفی و ارسال انرژی های منفی خودداری کرد .

سلام دیگر بار

و

اما در مورد سنگ :

بگذار تا بگرییم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران ...
..