گل شوق

در تغزل
ای آن که گل شوق تو در حال شهودم
سر برزده از باغ تمنای وجودم
از چشم تو صد جام پر از باده گرفتم
وز مستی چشمت چه غزل ها که سرودم
با یاد تو از خاطر آشفته افگار
یک باره غبار غم ایام زدودم
چون دست نهادم به پریشانی زلفت
دریای لطافت به سرانگشت بسودم
افسوس لبت را به دو صد ناز خریدم
وان را به دل شعر خود افسانه نمودم
در آیت قدت به تحیر بنشستم
صد بار به تسبیح خدا را بستودم
صد شکر بگفتم که تو را دارم و ار نه
من وارد در وادی عشاق نبودم
بر لب چو بخواندی غزل مهدی خو د را
صد بوسه زلب های چو لعل تو ربودم

مهدی رستگاری
هفدهم اسفند ماه سال یکهزار و سیصد و نود و نه خورشیدی
هفتم مارس 2021 میلادی