مناجات

خدایا خالق هستی تو هستی                  ز حکمت بوده پایم گر تو بستی

تمام بندگان را مهربانی                          ز مهلت باشد این پبری . جوانی

اگر از غفلتم بیراهه رفتم                      بسی هشدار دادی . ره گرفتم

چو رهبر داده ای. ا ز نوع ما بود                      که  آموزد مرا اسرار معبود

خداوندا . ترا من  می ستایم                      به درگاه تو باشد ندبه هایم

تو هستی بی نیاز از خواهش من                 در آن باشد فقط آرامش من

اگرچه بنده ای پر لغزشم من                   جری  اندر گنه از بخششم من

تو ستار العیوب هر گناهی                         ببخشایی گناهی را به آهی

تویی فرماندهء هر آنچه باشد               ولی این قوم هنوز بت می تراشد

به خلوت عده ای غرق گناه اند                فقیرند . عالمند . یا در رفاه اند

در رحمت به سوی من تو بگشا                به عجز و لابه ام من را ببخشا

گنهکارم و این از من عجب نیست         نبخشایی مرا بخشنده تر کیست؟

بساط معصیت کردم فراهم              چو می دانم . تو می بخشی گناهم

به  نزدت یارب امشب ندبه کردم                 کمین من بود ابلیس . هر دم