تندیس عشق

درود استاد استکی عزیز و گرامی

ضمن قدر دانی از حضور پر مهرتان ، باید عرض کنم که گذار عمر اولین چیزی را که از انسان میگیرد حافظه است و متاسفانه این حقیر هم تا حدودی بدان دچارم و به سهو تضمین سلطان غزل را داخل گیومه نیاوردم و از این بابت از همه سروران پوزش میخواهم

هر غزل از کلک حافظ صد کتاب افسانه است
بی سبب نَبوَد که دل از خواندنش دیوانه است

بداهه ای تقدیم به استادم

سرتان سلامت و روزگارتان به سعادت

درود بانو قارلقی بزرگوار

سپاسگزارم

لطفتان پاینده و مهرتان فزاینده

درود دوست خوبم جناب کیمیایی عزیز

بینهایت از لطفت ممنونم که حضورت را در کلبه حقیر شعرم دارم

دوستی را با خودت تا هر کجایی برده ای
همرهش نازک دلم را با صفایی برده ای

قلمت زرین و روزگارت به سعادت قرین

درود بانو مصلح

قدر دان حضور گرمتان هستم

روزگارتان به شادی و سرتان سلامت

درود بانو آهنگران عزیز

از لطف عزیزی که ز شیراز برآمد
صد شعر و غزل از لب الفاظ برآمد

بداهه ای تقدیم حضور سبزتان

مهرتان مانا و قلمتان توانا

درود خدمت دوست عزیزم جناب بدری بزرگوار

نقل این دفتر ز سوزی شد که در دل مانده است
لاجرم عاشق شود هر کو که دفتر خوانده است

تقدیم بداهه ای ناقابل به پاس لطفتان

درود فراوان خدمت جناب عطا الهی عزیز

نظر لطفتان است

پیروز باشید و لطف حق یارتان

درود بسیار خدمت برادر ارجمندم جناب فاضلی نژاد عزیز

چه سروده ی زیبایی
پر از امید وصال و تابش خورشید انسانیت

ممنون از این بداهه و سپاس از حضور پر مهرت

درود خدمت دوست خوبم جناب شهنی مهربان

هر زمان بر در این کلبه رسیدی ، باز است
همدلی ، هم سخنی ، منتظر دمساز است

بداهه ای تقدیم به لطف سرشارت

روزگار به کام و شادی مدام

درود جناب میرمحمدی عزیز

محبت فرمودید و حضورتان را سپاسگزارم

روزگارتان خوش و توفیقتان فزون