بی من

به نام راستی


سُراینده باش و فَزاینده باش
شب و روز با رامش و خنده باش

چنان رو که پُرسند روزِ شمار
نپیچی سر از شرمِ پروردگار

به داد و دَهِش گیتی آباد دار
دلِ زیردستانِ خود شاد دار

که بر کس نمانَد جهان جاودان
نه بر تاجدار و نه بر موبدان ( فردوسی )



امام احمد غزالی روزی در مجلس وعظ گفت :

ای مسلمانان ! هر آن چه من در این چهل سال از سر این

چوب‌پاره ( منبر ) شما را می‌گویم ؛ فردوسی حکیم در دو

بیت گفته است ؛ و اگر برآن خواهید رفت ؛ از همه مستغنی

شوید :


ز روزِ گذر کردن اندیشه کن

پرستیدنِ دادگر پیشه کن

به نیکی گرای و میآزار کس

که راهِ رهایی همین است و بس . (فردوسی)


-------------------------------------------------

از کتاب مرزبان‌ نامه به کوشش : خلیل خطیب رهبر



چرا به فردوسی حکیم می گوییم ؟

پاسخ : چون شاهنامه ی فردوسی سراسر حکمت است .

یک نمونه از سخنان حکیمانه فردوسی :

با وجودی که فردوسی کتابی حماسی نوشته در جای جای آن

از رزم پهلوانان ، جنگ با دشمنان و نبرد تن به تن ِ یلان و روئین

تنان سخن رانده ، اما پندی حکیمانه در مقوله جنگ دارد که

باید آن را با آب زر نوشت و مشق سیاست و حکمرانی

فرمانروایان در تمام طول تاریخ قرار داد .

در داستان سیاوش ، آنگاه او به فرمان کاووس شاه با سپاهیان

بیشمارِ رزمخواه ، در مرز توران در پهنه رزمگاه ، اردو زده و

لشکریانش با جوش و خروش و بی تابی آماده هجوم به خاک

توران هستند ؛ افراسیاب شاه توران با پیران ویسه وزیر

دانشمند و نکته دان ، به رای می نشینند .

فردوسی از زبان افراسیاب نه به پیران بلکه به همه جنگ

افروزان جهان ، در تمام قرون و زمان ، می گوید :

من شعله های جنگ های بسیاری را افروخته ام و شهریاران

بیشماری را از تخت های زرّین به زیر افکنده ام و دودمانشان

را بر باد داده ام و ریشه هایشان را کنده ام . چه بسیار گلستان

ها در جنگ ها خارستان شده و چه بی شمار شارستان ها

بیمارستان گردیده .

از نحوست و زشتی و پلیدی و پلشتیِ جنگ است که شهر ها

خراب ، بومها ویران ، و گورستانها آباد می شود . در هنگامه

جنگ و رزم غزال و گور بچه نمی آورد ، کبک و طیهو و درّاج

به باغ نمی آید ، چشمِ جوجه ی باز کور می شود و آب

شیرین شور می شود و شیرِ نخجیر از شجاعت و بچه اش

دور می شود . چشمه ها خشک و نافه آهو بی مُشک می گردد .

راستی می کاهد وکژی ولاف وگَزاف وبیهوده گویی می افزاید. .


هان ! آن زمان که درِ آشتی باز است ، به جنگ و خونریزی و

کُشتار چه نیاز است ؟


نیاید به هنگام بر دشت گور

شود بچه باز را دیده کور

ببُرّد دلیریش نخجیر شیر

شود آب در چشمه ی خویش قیر

شود در جهان چشمه ی آب خشک

نگیرد به نافه درون بوی مُشک

زِ کژی گریزان شود راستی

پدید آید از هر سوئی کاستی

مرا سیر شد دل زِ جنگ و بدی

همی جست خواهم رَهِ ایزدی

-------------------------------------------------

« نقل از کتاب : حلقه ی میم مروّت »


سلام و احترام . ۲۵ اردیبهشت ماه - روز بزرگداشت حکیم سخن و علم و خِرَد و انسانیت و عمل - فردوسی پاکنهاد - را بر یکایک شما اندیشمندانِ اهلِ قلم تبریک می گویم