تصور محض

فرض کن پلک وا کنی، امّا...

تو نبینی به چشم خود چیزی!

با خودت فکر می کنی لابد...

عجب احساس وحشت انگیزی

###

واقعاً لحظه ای تصوّر کن

پلک های تو کاملاً بازند

چشم هایت ولی نمی بینند

هرطرف که نظر می اندازند!

###

پلک بر هم گذار، می شنوی؟

های و هویی ست ظاهراً در راه

آه، گویا شعار تشییع است!

_" شَرَفِ لا اِلهَ اِلا الله "_

###

هم تمام تن ِتو خیسِ عرق

هم گرفتار تنگی ِنفسی...

داری انگار تازه می فهمی

که تو را بُرده دفن کرده کسی!

###

در دلت اضطرابِ مرموزی ست

عضو عضوت ببین چه می لرزند

نه عیال و نه مال، نه اولاد...

یک هِل پوک، هم نمی ارزند

###

می کنی التماس... در گوش ِ

مَردُم این آه و ناله ها نرود

هرچه فریاد میزنی که: کمک

هیچکس، هیچکس نمی شنود!

###

دوست داری که دست و پا بزنی

دوست داری که نبش ِقبر کنی

در کفن مانده ای امیدی نیست

تا قیامت مگر که صبر کنی...

###

هیچ چیزی تو نیستی غیر از

پیکری بی پناه دردلِ خاک

تک و تنها دچار حبسِ ابد

با هزاران گناهِ وحشتناک

###

این فقط فرض بود... تا هستی

نکند بی خیال بنشینی...؟

کودکان گرسنه بسیـــــــــارنـد

چشم وا کن کنون که می بینی!