جدایی ساده

سلام

و

اگر چه این غزل دلربا نیز مثل چند اثری که از شاعر ش خوانده ام بسیار جان دار و قوی ست اما می خواهم بدون داخل شدن در نقد غزل به دو نکته ی به نظر خودم مهم اشاره کنم ؛
اول آن که در چنین محفلی که همگان ادیب هستند و فرهیخته دیدن بعضی از نگارش ها و املای کلمات واقعا دردآور است و البته منظورم اغلاط املایی و از این دست نیست بلکه درست نوشتن کلمه از جمله کلمات مرکب است که به دلیل تاثیر فراوان در خوانش خواننده و تاثیرپذیری اش از شعر ، نباید نادیده انگاشته شود ؛
برای مثال محمد عرب نجیب و خوش ذوق فعل های دارای پیشوند را گاه سر هم و گاه جدا نوشته است که قاعده ی درست جدا نوشتن است ؛
میکرد .. می کرد
میگفت .. می گفت
و کلیه افعال از این دست که چندان هم کار شاقی نیست درست نوشتن شان و نیز رعایت فاصله در بین واو عطف و کلمات پیشین و پسین شان نیز از این ماجرا مستثنی نیستند .
مورد دیگر که مرا به نوشتن واداشت اما ترکیب « دلبریدن» بود که به طرزی فجیع از ارزش هنری و حتی محتوایی شعر نیز کاسته است که تنها با اندکی دقت می توانست ناموجود شود « دل بریدن » تا ادارک لذت از این غزل غزال کامل شود و به جای این حرف ها از شعر می گفتیم و می شنیدیم .
اما نکته ی دوم ، در غزل ها و اصولاً شعرهای روایی یکی از مهمترین عناصر توصیف لوکیشن است در این جا شاعر از ابری بودن هوا ، رعد و برق ، بارانی ، قطار و دست در جیب بودن به نحوی به سزا برای توصیف لوکیشن سود جسته است ولی باز هم می توانست از طریق ترکیب حالات روحی قهرمان شعر و عناصر موجود در لوکیشن به ارائه ی بهتر و هنری تر ی برسد مثلا در بیت رعد و برقی ... اگر شاعر به جای رعد و برق از هر چیز دیگری مثل باریدن باران ، وزش باد یا غیره استفاده می کرد چندان تفاوتی در تصویر ارائه شده پدید نمی آمد و این به معنای عدم ایجاد شبکه های تصویری مرتبط در شعر است که به جرات و یقین می دانم و می گویم که این قلم نه تنها این اشکالات را مرتفع می کند ، بلکه در آینده حرف های بسیاری برای گفتن دارد اگر مالک الشعراها و اصحاب و انصارشان اجازت دهند البته ...