یادخدا

وقتی که درستیها پوشیده به صد رنگی
با یاد خدا بنشین هنگامه دلتنگی

راهی که بخواهی تو  آرمش و اطمینان
او با تو وفادار و تو رفته به نیرنگی

در عشق خدا باشی با خنده و بشاشی
افسرده چه می سازد، جز مایه دل سنگی

چون شیشه کنارسنگ آرام بگیری تو
جامی که ترک خورده با ضربه و با دنگی

 عالم همه پر راز و در پرده پنهانی
اسرار نهانی را نادان شده وخِنگی

از قافله می مانی،وامانده درخوابی
هر لحظه به پیغامی هشدارکند زنگی

از مرگ چه می دانی دنیازده و مستی
در لذت بی حاصل عادت شده در هنگی

آماده رفتن باش این خانه نمی ماند
ازفکر دیارمرگ در حیرت و هم گُنگی

آزادی چه می خواهی درچاه سیاهی تو
زندانی جسمی تو، در مستی وهم مّنگی

در حال  خسارتها همواره فرو رفتی
هنگامه رفتن باز می مانی و می لّنگی

صبح جمعه
۱۲دی ماه ۱۳۹۹
ح. نوروزنیا