مسیح زمانه

سلام
خوش آمدید به شعر ناب

چون خودتان نقد خواستید جسارت می کنم قریحه شما خوب است، سوژه هم که اصلا ماه و روحشان شاد، اما اثر شما به شعر بودن نرسیده و بیش از شعر بودن به سراغ منظوم رفته و زیر دندان منظوم بدجور گیر کرده است، باید توجه داشته باشید که برای به فعلیت رسیدن شعر و پرهیز از منظوم شدنش رعایت چند نکته مهم است اول استخدام وزن عروضی مناسب و کلمات و افعال و حروف ربط و... در خور و به گزین به بهترین شکل ممکن، دوم پس از جوشش کوشش اثر را شعر می کند، جوشش اگرچه اهم است اما کوشش نیز مهم است، و اشعار جوششی کوششی هم زیباترند هم بی اشکال تر، فرض مثال جوشش مثل اسکلت یک ساختمان است و کوشش روبنای ساختمان، و هردو لازم و ملزوم یکدیگرند، جوشش مثل طرح اولیه نقاشی ست و کوشش رنگ آمیزی آن نقاشی، از این ها بگذریم اکثر قریب به اتفاق قوافی اثر شما نیز با اشکال مواجه است

قافیه اثر شما در اصل
(زمان) + (انه)
است و نمی شود شما هر کلمه ای را با قراردادن و اضافه کردن به (انه) بعنوان قافیه استفاده کنید مگر با (زمان) همگرا و مقفا باشد مثل آشیان که بشود آشیانه، مگر اینکه از بدو قافیه ی اختیاری شما (انه) در بطن خودش باشد که فی المثل بیگانه، شانه، دانه، لانه میشد... چراکه (انه) جزئی از خود این واژه هاست نه اضافه بر سازمان آنها پس

عاشق+انه
عارف+ انه
فاتح +انه
شاعر+انه
خاضع+انه
ماهر+انه

همگی اشتباه است و فقط در نهایت طبق کتب عروض وقافیه میشود از یکی اجاره ای استفاده کرد که آنهم باز از نمره ی شعر میکاهد اما اشکال نیست

نکته بعد در مورد اشکال مفهومی اثر شما ، به شما پیشنهاد می کنم برای رفع ضعف تالیف آنچه را که می خواهید بگویید ابتدا آن را به نثر بنویسید بعد لقمه بگیرید در دهان شعر بگذارید چرا که مفهوم 90% اثر و برتر از عروض است مثلا شما نوشتید

(چو پروانه درون آتش عشق
بسوختی از گناهی عاشقانه)

که ضعف تالیف دارد و خودتان باری دیگر بخوانید به اشتباه نوشتاری گفتاری پی می برید سایر ابیات نیز بدلیل ضعف تالیف ویرایش اساسی لازم دارند چراکه زمان فعل نیز در ابیات یکسان نیست

موفق باشید

سیدمحمدرضالاهیجی
ساکوتی.هند