زن

نگاهی در نگاه ساحری بیمار و لرزان شد 
دلی ناگه چو ولگردی خیابانی پریشان شد 
زنی عاشق شد و تیرِ بلا مهمان احوالش
سیه چشمی دلی دزدید و دل همزاد باران شد
به ساحل پا نهاد آن مرد تمام ماهیان مردند
وجود زن چو دریایی به یکباره خروشان شد
دل زن خانه و کاشانه ی بس باصفایی بود 
چو باد هرزه عشق آمد،تمام خانه ویران شد
شکست بال و پرش را عشق،اما خام بود و بعد
به سودای جنون،بی بال و پر،افتان و خیزان شد
برایش قصه ها گفتند از عشاق بی فرجام
زنک کر گشته بود اما ز کر بودن پشیمان شد 
پلنگ از دیدن ماهش به یک شب توبه کرد آخر 
زن از دلدادگی همچون کشیشان بد هراسان شد

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ممنون میشم که ایراداتم را بگویید❤