زندگی

شهوت پدر آتش برانگیخت
عاطفه ماد ر آب شد
از هم آغوشی آب و آتش
ما زاده شدیم
زایشی مقارن گریه های بی امان
آبستن حوادثی داغ
از جنس نیار
به رنگ عاطفه
به مستوری یک راز
زندگی آغاز می شود
وهمسفر مولود خویش
در شکفتن سبز بهار
در تفرج یک روز گرم تابستان
آنگاه
که در کنار رود
به نظاره درخت امرود
به اندیشه فرو می رود
در اندیشه زردی یاس آلود خزان
در تفکر سوز سرمای زمستان
سرشار از
بیم و امید
بود و نبود
تکرار می شود
ودر آستانه این تکرار
به کوتاهی لحظه ای
که نفس فرو می رود
وباز نمی گردد
در تمنای آرامشی مطلق
در حسرت وهم آلود تولدی دیگر
مقارن با تولد آدمهایی
به وسعت جهان
غم انگیز می یابد
پایان