غزل

هر شب که غزل هاي تو را مي خوانم

ازدردو غم و رنج تو من مي دانم

فرياد خاموشي و خاموشي تو

من در بر تو تا به ابد مي مانم

خانه دل

روزي که اجاره کردي اين خانه دل

آتش زده اي تو همه کاشانه دل

يک لحظه ربودي که دل زار مرا

او شمع فروزان شد و پروانه دل

شیدایی

 بگذار که از این غم تنهایی بگریم

با اینهمه دردو همه رسوایی بگریم

روزم که در این کنج قفس آن شب تار است

تاکی من مجنون ز شیدایی بگریم