خوش آمدی...

به انتظار خسته ام خوش آمدی
به آب و ِگل نشسته ام، خوش آمدی
به مرگ بی فروغ من 
که بال و پر شکسته ام خوش آمدی
ای همه آرزوی من 
به حسرت نشسته در گلوی من خوش آمدی
به بغض بی نوای من 
که شیشه اش شکسته در صدای من خوش آمدی
خوش آمدی اگرچه من، به خاک و خون نشسته ام 
اگرچه دل به جز دلت، به دیگری نبسته ام
به هق هق صدای من 
به اشک دلمه بسته در نگاهه من خوش آمدی
به ماتم سکوت من
که چشم خیره کرده در نگاهه غم خوش آمدی
خوشا به شوقِ رفته ام، خوشا دل شکسته ام
خوش آمدی که من دِگر، به بیکرانه خسته ام
خوش آمدی که بی تو من، دلم دلَش شکسته بود
خوش آمدی اما چرا، اینقدر دیر؟
آنقدر دور؟
چه حرف ها که در دلم، به بستِ خون نشسته بود
چه غصه ها که در سرم، از این زمانه خسته بود 
دیر آمدی، حالا چرا؟
حالا که من دلمرده ام؟
حالا که پای زندگی با خاطراتت مرده ام؟
دیر آمدی، گل توی گلدان جان سپرد
پاییز برگ ها را تمام، در کوله بارش کرد و برد  
دیر آمدی، از زندگی دل کنده ام
به پیش چشم بسته ام، خوش آمدی
خوش آمدی که من دگر، از این ترانه رَسته ام
به ختمِ نبضِ رفته ام، خوش آمدی
خوش آمدی!