نام نیک

زیباست و بامحتوا


درود

زیبا
اما مصراع آخر هموزن سایرین نیست



بودیم و نبود از تو هرگز اثری
ماندیم و نماند از تو بر جا ثمری

افسوس که با اینهمه ارزانی ما
عمرت به گران گذشت در بی خبری

سلام
و متشکرم از حضورتان دوست عزیز و شما نکته ای که در این دوبیتی مستتر بود دریافتید و من اینو یه سایتی اخبار می خواندم و رباعی حکیم عمر خیام را نوشته بود :
ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
نی نام زما و نی نشان خواهد بود
.......
شعر من با تمام موجودیتش یک شعر زمینی است یعنی راه زندگی روی زمین را نشان می دهد یعنی دانستن اینکه یکبار روی زمین عمری نصیب ما شده است و باید گوهر عمر را ارزان نفروخت و نام نیک و توشه سرای آخرت تهیه کرد و رفت , اما شعر حکما و عرفا با روح انسان سروکار دارد و زمینی نیست در نتیجه شعر حکیمی چون عمرخیام را زمینی خواندن و زمینی نتیجه گرفتن چیزی جز این عقیده باطل بدست نمی دهد که منظور ایشان آن است که بود و نبود ما برای جهان مهم نیست و همین و بس , در حالیکه همین رباعی خیام در باره تکبر است یعنی انسانی که دچار غرور بیجا شده و خود را محور عالم می داند , بنابراین اشعار حکما و عرفای بزرگ ایرانی درمان درد ها و بیماریهای روحی و از بین برنده صفات رذیله ای چون تکبر و خود بزرگ بینی است .

موفق باشید

درود شاعرگرانمهربسیارزیباسرودید

درودتان باد جناب اقبالی

سلام برشما شاعر گرانقدر
درودخدا برشما
بسیار زیبا وقشنگ سروده اید احسنت
درپناه حق باشید باخانواده
زنده باد زندگی 🌷🌷🌷🌷🌷

درود برشما جناب اقبالی بزرگوار
افربن بسیار عالی وزیبا
افرین

درودا

دوبیتی زیبایی بود
دست‌مریزاد

پاینده باشید
جناب استاد اقبالی گرانقدر

پس گوهر عمر خویش ارزان مفروش🌹🌹


درود جناب اقبالی ارجمند 🌹🌹

زیبا بود


قلمتان سبز🌹🌹