جمعه ۲ آذر
شوخی با سعدی- مهریه شعری از حسن نوروزنیا
از دفتر حرف دل نوع شعر غزل
ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۹ ۱۴:۰۰ شماره ثبت ۹۱۲۹۱
بازدید : ۱۹۹ | نظرات : ۴
|
آخرین اشعار ناب حسن نوروزنیا
|
شوخی با سعدی
(اندر حکایت گرانی سکه و طلب مهریه)
ای سکه جان آهسته رو مهراش ز جانم میرود
وان زن که با خودداشتم با دادستانم می رود
من مانده ام مهجور از او آواره ام محکوم او
گويي که نيشي دور از او در استخوانم مي رود
گفتم به نيرنگ و فسون پنهان کنم ريش درون
پنهان نمي ماند که خون بر آستانم مي رود
محمل بدار اي دادستان تندي مکن با همسران
چون سکه بی حد شد گران گويي روانم مي رود
او مي رود دامن کشان من زهر تنهايي چشان
ديگر مپرس از من نشان کز دل نشانم مي رود
برگشت يار سرکشم بگذاشت عيش ناخوشم
چون مجمري پرآتشم کز سر دخانم مي رود
با آن همه بيداد او وين عهد بي بنياد او
در سينه دارم ياد او يا بر زبانم مي رود
بازآي و این حالم ببین اي دادستان نازنین
کآشوب و فرياد از زمين بر آسمانم مي رود
شب تا سحر سگ دو زنم ، اندرز کس مي نشنوم
وين ره نه سالم مي روم کز کف عنانم مي رود
گفتم بگريم تا ابل چون خر فروماند به گل
وين نيز نتوانم که دل با همرهانم مي رود
صبر از وصال يار من برگشتن از دلدار من
گر چه نباشد کار من هم کار از آنم مي رود
مهریه میگیرد خفن گويند به هر نوعي سخن
من خود به چشم خويشتن ديدم که جانم مي رود
سعدي فغان از دست ما این روزگار بي وفا
طاقت نميارم خدا کار از مغانم مي رود
|
نقدها و نظرات
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
بسیار زیبا و شیرین بود
مبین مشکلات جامعه