صلیب

سلام

و

در یازده سطر این شعر پنج مرتبه ضمیر من به صورت های گوناگون به کار گرفته شده است و این دقیقاً آسیبی ست که از همذات پنداری خواننده با شعر ممانعت می کند چرا که خواننده در همه ی شعر ، شاعر را حاضر می بیند و نمی تواند در جایی از آن خود را وارد نموده یا دخالت دهد در حالی که شاعر می توانست این پنج مورد را در دو مورد خلاصه کرده و هم مانع از حشو شود و هم مهم تر از اجازه به خواننده دهد برای داخل شدن در ماجرای شعر .

بر روی تپه های اندیشه ام
وقتی سخن از صلیب کشیدن است خواننده به زودی در می یابد که این امر در سطحی از تپه که علی القاعده روی آن است اتفاق می افتد و امکان آن که در زیر تپه یا در کنار آن واقع شود وجود ندارد البته از نظر فیزیکی در کنار تپه یا حتی در زیر آن مثلا در زندانی حفر شده در زیر تپه امکان دارد ولی چون این تپه و صلیب دارای ما به ازای خارجی بسیار مشهوری هستند پس بی گمان ذهن خواننده در اولین مرتبه به روی تپه سوق می یابد پس دیگر به کار بردن قید « روی » پیش از تپه چندان لازم نیست آن هم در شعر کوتاه که شاعر باید در فرم بسیار خسیس و در معنا گشاده دست باشد .

از این شاعر کارهایی به مراتب قوی تر و زیباتر و شعرتر خوانده و بی گمان باز هم خواهم خواند و این شعر نیز اگر چه دارای اشکالاتی بود به زعم من که احصاء شد ولی باز هم دارای پایان بندی خاصی ست که از زبان شعرهای پیشین شاعر جوان اش نشانه دارد .

سپاس از دانیال عزیز بابت انتشار شعر و جواز نقد ...