سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        از رَهِ شُکرِ خدا

        شعری از

        طاهره حسین زاده (کوهواره)

        از دفتر بی رمز و راز نوع شعر غزل

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱۶ شهريور ۱۳۹۹ ۰۳:۰۳ شماره ثبت ۸۹۸۵۴
          بازدید : ۱۳۷۵   |    نظرات : ۹۴

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر طاهره حسین زاده (کوهواره)
        آخرین اشعار ناب طاهره حسین زاده (کوهواره)

         
        در پریشانی چه کس  لیوانِ آبَت  می دهد؟
        موقعِ  بی تابی ات   دلبسته  تاب ات  می دهد؟
         
        وقتِ اندوهت چه کس غمخواری ات را داشته ؟ ...
        از نباتِ نُطق  نِشاطی  بر شَبابت می دهد
         
        شادی و پیروزی ات را بین   چه کس خواهان ز دل ؟
        نغمه ی رضوانِ او   تَرکِ عذابت  می دهد
         
        از ازل از لحظه ی کوچِ  فنا تا ظُهرِ هَست
        از مَرامِ  لوطی اش  خَطِ شرابت می دهد؟
         
        قدردانِ مِهر و خوبی هات  کدام  جامِ شعور ؟
        برگلویت جُرعه ها  از  دُردِ نابت  می دهد؟
         
        میوه ی حب ات چه کس از آسمان می چینَد وُ 
        تاابد  (طوبی نَفَس)  حُسنِ مَآب ات  می دهد ؟
         
        بشنو همواره کدامین لب  ز دیوانِ صفا
        شعرِ زمزم را تلاوت بر  تُرابت  می دهد؟
         
        ماهیِ بِریان  بگو  کو نیمه ی گمگشته ام ؟
        مَجمَعُ البَحرین از حِس اش  شِتاب ات می دهد 
         
        از  رَهِ شُکرِ خدا  حتماً جوابت  می رسد
        او که چون روحِ صَبا  بر  رُخ  گُلابت می دهد
         
        دست هایت را به معراجِ  دعای او فرست
        آنکه از  هُرمِ  سماوات  آفتابت  می دهد
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۴۸ شاعر این شعر را خوانده اند

        شعله(م جلیلی)

        ،

        غلامعلی همایونی (شمیم)

        ،

        محمد باقر انصاری دزفولی

        ،

        منیژه قشقایی

        ،

        محمد جواد عطاالهی

        ،

        دانیال شریفی ( دادار تکست )

        ،

        حوریه دردانی حقیقی

        ،

        سارا شیخ محمدی ( دیانا )

        ،

        آرزو عباسی ( پاییزه)

        ،

        جمیله عجم(بانوی واژه ها)

        ،

        مسيحا الهیاری

        ،

        غلامرضا مهدوی (مهدوی)

        ،

        امید کیانی (امید)

        ،

        محمد قنبرپور(مازیار)

        ،

        مانا جمشیدی ( مهرداد )

        ،

        درویش حسین ندری

        ،

        طاهره حسین زاده (کوهواره)

        ،

        ایمان اسماعیلی (راجی)

        ،

        قربانعلی فتحی (تختی)

        ،

        غلامحسین جمعی

        ،

        سحر غزانی

        ،

        فرهاد شریف

        ،

        محمد حسین اخباری

        ،

        سید محمد حسین شرافت مولا

        ،

        فاضل فخرالدینی تخلص (مالک)

        ،

        سیده شهربانو حاتمی

        ،

        سید حاج احمدی زاده(ملحق)

        ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

        ،

        ابوالفضل زندیه شاهین

        ،

        زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)

        ،

        مهدی محمدی

        ،

        علیرضا شاه محمدی (عشاهیر)

        ،

        محمد علی رضاپور

        ،

        فاطمه رضایی برما(آینه عدم)

        ،

        علی مزینانی عسکری

        ،

        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        ،

        محمد امیری

        ،

        داریوش (بیدل)

        ،

        رحیم نیکوفر ( آیمان )

        ،

        حسین دیلم صالحی

        ،

        عسل اسدیان

        ،

        مصطفی فرزین

        ،

        آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)

        ،

        فاطمه شه دوست

        ،

        شریف شریفیان

        ،

        مسعود میناآباد مسعود م

        ،

        جلیل میاحی

        ،

        سعید صادقی (بیدل)

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        نادر امینی (امین)

        یکی از بزرگان اهل شعر درودی فرستاد برمن از روی مهر نبودم لایق حمو ثنای بندگان بباشم حقیری زشرمندگان سرودم تا که سنجم عهد خویش به اشک یتیمان پای افتاده پیش نه من آن نیک سرشتم در این روزگار ولی من کجا وسعدی روشن فکار کنون من درودی فرستم مریم که عادل بود کنیه اش چو عادل هماره بود با همه بنیه اش
        مدینه ولی زاده جوشقان

        تو ای آن که در قلب و روح منی اا خداوند حکمت خدای غنی اا به اطراف خود هم نگاهی بکن اا بتابان بر این سر زمین روشنی مدینه ولی زاده ی
        مریم عادلی

        درود برشما شاعر نیک سرشتتتت کاش دنیااز فکرتان مینوشت
        نادر امینی (امین)

        مرده آن است که نامش به نکویی نبرند ورنه هرمرد تبهکار به جهان زنده بود لیک مرد فداکار فلکی زنده کند دست دردست فقیران دهد و خرج یتیمان بکند این چنین که رسم خردی درجهان زنده بود پیش یزدان همه از فقر وغنیآن برازنده بود نه ستم بیند و نه ستمکار بود عاقبت در پی عقبی رود پا زدنیا بکشد
        مریم عادلی

        دستها خالی اند ازسخا و سلامممممم هیچ چیز پس نجو ای نکومرد تام

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4