جوانی

تو را دیدم دلم دیگر جوان شد

 گذر کردم ز کویت دیده،تر شد

مرا دادی نجات از غصه و غم

خزانِ زندگانی با تو بَر شد

تسلی بخش!  جان و دیده ام را

که چشمانت چراغِ راهِ من شد

زعطر گیسو و جانِ تو ای دوست

  تنِ بیمارِ من یکباره فَر شد

قسم خوردم بمانم با تو عمری

 چرا سوگند من اینگونه سَر شد

 ز نورِ رویِ زیبایِ تو ای دوست

 دل و جانم همه از نو نظر شد

 لبِ لعلت مرا باخود کجا برد

 نمیدانم چرا عمرم گذر شد

 گلِ اندامِ تو در باغِ روحم

 دوباره ریشه زد؛ کارِ دگر شد

بگو ای "نوثمر"  با خود شب و روز

بهاری آمد و سرما به سر شد