حال و هوا

مینشینم در برش تا که بگویم حال را/هی ببویم موی و بعد از آن ببوسم خال را
گودی گونه گل وای عجب ژرفاییست/خواهمش تا پرکنم با لعل خویش آن چال را
خواهمش تا هی بگویم که چنان مستم کرد/عاجزم در گفتنش چون که بگویی لال را
دل به افسار رفته است بی میل خویش/میکشاند سمت خود در هر زمان این شال را
چشمانم جز به سوی صورت ماهش نیست/زده ام قید خود وعالم وادم،همه اموال را
گر لحظه ای رنج اید بر دلش از راه من/مینشینم در رهش تا سر کنم یک سال را
امشب از حال خوشی که بر سرم زد گفتم/از که دارم این خیال و این هوا و بال را