غزلک

غزلک! کوچه ی ما را بشناس

         و اگر صبحدمی خسته ز خویش

         تشنه ی درک حضوری سرشار

                  از من و دفتر شعرم بودی

        به من و کوچه ی ما

                             رحم نکن

        تو بیا و همه را غرق تب حادثه کن

غزلک! قافله سالار غزل باش  و برو

          تا ته سبزترین کوچه که از حادثه جان می گیرد

          وبرویان همه ی آینه ها را و بمیران ما را

                 که غبار همه ی آینه ها

                              خاک تن مرده ی ماست

غزلک! مثل تو من نیز

جنون آلودم ....