خود می دانی

•●◇◇◇●•

غزلم رنگ جنون دارد و خود می دانی
غم از اندازه فزون دارد و خود می دانی

مثل خورشید فرو رفته به دامان شفق
هاله در دامن خون دارد خود می دانی

چه کنم قسمت ما هم شده حیران شدن وُ
نرگست سحر فسون دارد و خود می دانی

سنبل از رونق نسرین تو پیچیده به خود
رشته در رشته برون دارد و خود می دانی

هر که سر در قدم ساحت خوبان بنهد
طالع از بخت شگون دارد و خود می دانی

عکس رخساره ی ما را به تماشا چه بری
صحبت از سرِّ درون دارد و خود می دانی

سر همراهی آن جان جهان معصومی
رسم و آداب و شئون دارد و خود می دانی