دایره غمگین

من دراین دایره غمگین بسی شادم
تهمت به ناز ونوش،زبندعیش افتادم
گر مدعیان نروند از قاضی سخن
چو نهیبی بکشم،که تحمل نشود دادم
حاصل آن دانی،که دولت مستی دارد
ساقیا شیوه مستی،برده هوش ازیادم
دراشاره ابروکه کمان میدهد روبه افق
بقصدیک تبسم،جعل سالوس بردی از یادم 
پیش پایت،چون جناب آصف به سخن آمد
دلم از یاسوج گرفت،از شهر بی فریادم 
دست از طبل برندارم،تا رونق این خانه
تاخرم نگردد کامم،وین منزل بی بنیادم
به صحبت پوچی،چون برم خشک الوان
سخن باتو نگویدهیچ،چون الذین یکادم
هرکه شعر مرا نوش کند،شعرحزین باشد
ای بسانکته همین جاست،من اگر فرزادم
ازمستی خودصورتی از زردی نرگس دارم
چون قدحی در دست،درگشا میخانه آزادم
این هفته امیدی دارم،از کرم دوست 
این خيانت شیرین،بازم ببخش ای فرهادم
سال وماه وپاییدم ،از هلال چشم یار
یارا این خط ابروی سیاه وسمه بیدادم 
#سعیداعظامی