شراب

ز ازل مست و خماریم و خرابیم همه
در پی آب حیاتیم و سرابیم همه
ای‌که از فضل‌وعلا صحبت چون در دارید
نزد ما هیچ مگوئید که نابیم همه
هرکسی سر به گریبان غزل برده فرو
ما همان زار و پریشان ربابیم همه
پیر معنا به لب و خنده‌ی ما رشک برد
او ندانسته که ما مست شرابیم همه
زده بر ساحل دل موج خروشان لبت
که هنوز از لب تو سینه کبابیم همه
همه‌‌ی عمر اگر در ره غفلت بودیم
مژده ای شیخ که در راه صوابیم همه