هنوزز میرسد از خاک بوی یاریها

زعشق مانده در این باغ یادگاریهــــا

گلی وگلشنی از فصل ِبیقراریـــــــــها

گلی که بوی ِشرف دارد وشمیمِ وصال

نسیم نرگسی از سمت ِرستگاریــــــها

چمن چمن، همه از داغِ لاله ها ،لبریز

ورق ورق ،همه خون نامه ی ِقناریها

هنوز لاله از این باغ می دمد خونرنگ

هنوز میرسد از خاک، بویِ یاریــــها

مباد شوقِ شــــــکفتن کز التهاب افتد

مباد بشکنـــد آیینـــــــــــه ی ِبهاریها

نشسته مردم ِچشمم زگریه، حسرتناک

شکسته زورقِ جانـــــــم،زشرمساریها

کجاست همتِ مــــــــردانِ آهنین پیمان

کجاست قامـــــــــت ِبشکوهِ پایداریها

چرا چو شمع نسوزم زغم نگردم آب

که برد بختِ ســـــــــیاهم به نابکاریها

خزانِ غفلتم از فصل برگ وبار انداخت

درختِ بی ثمرم ســــــــاخت در نداریها

سفینه هایِ نجات از میانه رفت ونهاد

مرا به دامـــــــــــن طوفانِ ناگواریها

گذشت قافله ی صـــبح ومن سحر نشدم

در امتدادِ شـــــــــــــــبانِ سیاهکاریها

هنوز حسرتِ فـــــهم درست می کُشدم

دگر چه فایـــــــده، دلمویه های زاریها

چه کوچکانِ بزرگی به عرش کوچیدند

خبر شـــــــــــــدند وخریدند کامکاریها

نگار ما چه شنید از حدیثِ صحبتِ دوست

که جان ســـــــــپرد درآغاز ِدلسپاریها

کویر گر عطشِ وصل ِ رستگانت هست