همان روزی که صیدم کرده بودی

همان روزی که صیدم کرده بودی 

خودت هم خوب میدانی که عمری، خمار آلوده با جام توام من
از آن روزی که دیدم نرگست را، اسیر چشم بادام تو ام من

به من گفتی که روزی خواهی آمد، به همراه نسیمی از بهاران
یکایک فصل فصل مانده ام را، فقط مدیون پیغام تو ام من

در این آشفته بازار محبت، که هر جا دانه با دامی نهاده است
کبوتر چاهی جلدم که چندی است، گرفتار لب بام توام من

همان روزی که صیدم کردی ای جان، به تیری از نگاه پر فریبت
توانی نیست تا برخیزم از جای، کنون افتاده در دام تو ام من

شب و روزم به یاد تو گذشتند، دمی ای کاش یادم کرده بودی
در این وارونه دنیای پر آشوب، عدالت جوی فرجام تو ام من