« نگارستان »
نگارستان3 من ، راهـي بجـز باطل ندانستن
مرا چون رهنما بودن، ره دانش به من بستن
مرا آورد آن آناً4 ،در اين دنياي بي پايان
به دنيايم ندادن جا ،سر انگشت خود بستن
مرا در وادي حيرت5،رها بنمودن و رفتن
زِ بي مهري كه بنمودن، دلم را عاقبت خستن
به خلوتگاهشان اول نويدم دادن و بردن
مرا ناديده بگرفتن، به خلوتگه چه بنشستن
مرا با خود نمي بردن ، ندانستن مرا محرم
به خلوتگاه خود رفتن،درِ خلوت به من بستن
مرا ويلان و سرگردان ، به درياي بلا بردن
به درياي بلا تنها ، ره ساحل به من بستن
در اول عهد همدستي،به من گفتند وبستن خود
مرا بر عهد خود بستن،ولي خود عهد بشكستن
به تدبير و به رأي خود ،ببستن دست و پايم را
سر تدبير و رأيم را، به پاي تخت خود بستن
نمي دانم كه مي باشند،كه ما را مي برن با خود
ولي اين قدر مي دانم،كه غير از ما كسي هستن
مرا فكري بُوَد در خود ،كه با غير نگفتم من
جواب فكر من دادن ، نمي دانم كيان هستن
مرا رأيي نبود اول،كه غير از خود كسي باشد
ولي در عاقبت ديدم،مرا بر رأي خود بستن
دراين حيرت كه من بودم،تصورها كه مي كردم
زِ چشم خود كه مي ديدم،ره بينايي ام بستن
حسن اصلاح كار خود،به فكر خود نمي داني
كه بر اصلاح كار تو ،به فكر گفتگو هستن
٭٭٭
3- جاي نقش و تصوير 4- بلافاصله 5- سرگرداني
درود
زیباست