تن پوش!

🍂🍂

باز آمدی و شعله زد این آتش خاموش
باز آمدی همچون نفسی برتن بیهوش

من جز تو برای که بگویم که پس از تو
دنیای من اینجا شده هم قدِّ یه آغوش

یک روز شدی فاتح قلبم وَ پس از آن
من مانده ام و پرچم عشقت به سرِ دوش!

رفتی و پس از رفتن تو تاب زمن رفت
دور از تو شدم یک شبح زنده ی مدهوش

دل سرد شد از دوری و هجر تو و آن گاه
شد پرچم عشقت به تن خسته چو تن پوش

اما چه توان کرد که بی همرهی یار
هرگز نشود گرم ، دل زخمی مغشوش

دیر آمده ای نیست خبر ازدل پرشور
از عشق پر از غُصه ی تو سیر شدم دوش

اکنون تو شدی فاتح یک کوه غم و درد
بردار و ببر بِیرق ازاین قلّه ی مخدوش

فروغ فرشیدفر

بهار ۹۹