اقلیم بی مهتاب پاییزی (شعری زلال )

اقلیم بی مهتاب پاییزی ( شعری زلال )

پریشانم .

ندارم شوق  پروازی

کجا باید برم این درد جانسوزم ؟

شدم   آواره  در  اقلیم   بی مهتاب  پاییزی !

و می دانم هوا سرد است و خورشید از طلوعی ساده می ترسد .

کسی سر بر نیارد سرسری اینجاکه می دانم؛

منم  تنهاترین غوّ اص  این  دریا

که افتادم بر این ساحل

تک و تنها

******

مرادریاب

نگارینا! نگاهم کن !

که تنها زخم این پاییز بی رحمم

مرا دریاب و زخمم را  مداوا کن که  بیمارم .

شدم مصلوب عشقت چون مسیح تنهاترین عاشق در این وادی !

ببین مضراب چنگت زیرو رو کرده درونم را

بگریم تا سحر خونابه ها  از دل

امان ازدل! امان از تو!

نگا رینا !

زلال فوق بر وزن (مفاعیلن) پیوسته و بدون قافیه  بصورت پلکانی سروده شده است .

مفاعیلن

مفاعیلن مفاعیلن

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

مفاعیلن مفاعیلن

مفاعیلن

سروده شده در شهرکرد.4/10/89ساعت 23:23دقیقه ی شب

از مجموعه ی چشمه های زلال