می شود که زنده بود

می شود که ساده بود...
می شود که زنده بود...
می شود به شوق لحظه های ناب...
لحظه های نابِ زندگی...
سگرمه های دَرهَمِ لجوج را شکست...
می شود پُر از خنده بود...
یا که می شود به باور یک دروغ ساده هم رسید...
می شود به دست مهربان خود...
همدلی را به کفش های تا به تایِ کودکی سپرد...
می شود که با یک مداد...
یک مداد زرد کهربایی...
سیب های سرخ هم کشید...
می شود میله های یک قفس را شکست...
می شود پرید و رفت...
می شود به راحتی پرنده بود...☘