غوغا شد

غوغا شد
شبی را خلوتم خوش بود و غوغـا شد
چــــــو آن مه پیکرم بی پرده پیـدا شد
حجابی در کشید از هــــرچه نا محرم
هــــــزاران دیده ام غـــــرق تماشا شد
نهادم خـــــــرقه در محــراب ابرویش
به کام دل هــــــزاران فتنه بـــر پا شد
گـــــرفتـم حلقه ی میـــــخانه ی زلفش
بیا ســــــاقی که اینک نـــــوبت ما شد
ســحـر شد بشـنو اکنون اذن مستی را
بیا جـــــانا هم اینک می گــــــوارا شد
از آن جنـــبـر که در تــــاب نسیم افتد
چه پرهیـــــــزم که دام مــرغ دانا شد
دل شیـــــــدای مــــن در بســتر سینه
اســــــیـر تب شــد و سرّش هویدا شد
طبیبـم در شــــمار نبض می کــوشیـد 
دل از بیـــــمـاری چشمش مـــداوا شد
"مظـــفر" گاه مستی شد غنــیمت دان
که اســـبـاب تــــمنّا  زو مهــــیـا شـد
 ( مظفر جوینی،" ترنم وصال به سرچشمه کمال"، تهران 5/1/96 ) – 
موسسه علمی فرهنگی جهانکده