ژن های

(آغازین:)
ایرانِ  این  زمانه  و    یک چیزِ رایگان؟!                        _ آری؛ ژن فلانی و  صد  میز رایگان
(بدنه:)
هر روز، سخت تر شده از قبل، سخت تر                          بعضی  تبر ترند  و  بقیه،     درخت تر
بعضی     تبر ترند  و   بقیه،   درخت تر                        هر روز، سخت تر شده از قبل، سخت تر
کوپایه ی معاش در این خطه،   قله است                      نزدیک، دور  و  دورتر  و   گام سخت تر
کارِ تمام وقت چه آورد؟        جز که کرد                      ابریشمِ   امیدِ     مرا          پاره بخت تر
تنظیم      اقتصادی        هر خانواده ای                       با هر حساب،  نظم گریز  و  شلخت   تر
آن کس که پول و پارتی و پشتوانه داشت                      تاجِ   خیال   راحتی اش   باز،  تخت تر
مسؤول تازه،  اهل سؤال  و  جواب نیست                       شاید  بله به     باغِ  "شکوفا درخت تر"
فرهنگ سبز بودن و ماندن؟ دلت خوش است؟            وقتی که نیست ریشه ی خشک درخت، تر
این  بچه،  سوخته    دلِ بابای خویش را                        از بس به تن نموده   "یتیمانه رخت تر"
رخت و لباسِ مردمِ پایین؟ چه گویمت؟                        وقتی  کفن  به تن  برسانند،     رخت تر
کم مو – که ملت اند – همه، نیمه طاس و طاس               زلفِ  بلندِ  لشکرِ  امّید،          لَخت تر
(پایانبخش:)
مردم، غریبه در وطنِ خود؟ چرا که نه؟                          آتش رسانِ روح و تنِ خود؟ چرا که نه؟
یک قبرِ  رایگان  نشده  حقِّ     مردمان                            هر کس بیاورد کفنِ خود؟ چرا که نه؟

(قالب شعری سه گلشن، به ترتیب از سه بخش آغازین، بدنه و پایانبخش تشکیل می شود و دارای حداکثر تنوع در شکل های قابل گنجایش در این سه بخش کلی است.)