باد بادک

به غربت نگاه
به رفلکس چشم های پر از اشک قسم
زندگی به آزادی بادبادکی می ماند
به ظاهر آزاد و رها
در آسمان آبی رقص بر می دارد
اما نخ آن بدست کودکی بازیگوش است
که هرطرف برود بادبادک را به دنبالش می کشد
خدا نکند در میان درختچه های تمشک گیر کند
بادبادک زخمی و گریان
هر چه قدر کودک می کشد
زخم ها عمیق و عمیق تر می شوند
زندگی همان بادبادک است
به ظاهر آزاد و رها
اما آزادی همواره بسته به نخی است
کودک آن را به دنبال خود می کشد
هر چه داد بزنی رهایم کن
زخمی تر می شوی