زندگی ذره ای نمی ارزه

من شبیه صنوبری هستم
که تنومند میشه هر لحظه
یه صنوبر که هر چی قد بکشه
از هجوم تبررر....می لرزه
تن اون تخته میشه و جعبه
یا یه تابوت توی نجاری
زده نجار زیر اون شعری
زندگی ذره ای نمی ارزه
........
زندگی ذره ای نمی ارزه
وقتی آشفته ی تبر باشم
زندگی یه پدیده ی شومه
وقتی از ترس خون جگر باشم
می زنه توی ذوقم این دنیا
همه انگیزه هامو می گیره
وقتی که مثل شاخه ی خشکی
بی هدف یا که بی اثر باشم
........
من شبیه مسافری در شب
که داره بی چراغ میرونه
راه در پیش رو نمی پرسه
راه پیموده رو نمی دونه
دلم از هرم شب که می ترسه
در هوای خودش غزلخونه
زندگی ذره ای نمی ارزه
مثل موهای تو پریشونه..

محمدرضا ملکی-باتیس