عینکت را بردار

اندک اندک سپری شد
فَلَک گشت و
منظومه هم ساقط نشد
اینبار اما
دنیا را از زیر عینکت نگاه کن
 به چشم من آسمان را تماشا کن
پرنده شو
بلند شو پرواز کن
ابر شو
طوفان شو
غرش کن
باران شو
پنجره ها را خیس کن
دنیارا از زیر عینکت نگاه کن
به چشم من آسمان را تماشا کن
زیر پر بال پرنده
روی ماهِ پشت ابر
و چند متر زیر قعر چاه آبادی
هرجا را که شود به کام بیاوری
خدا هَست در این نزدیکی
پاک شو
لکه ها را بشور
بنشین و کمی آرام شو
به چشم من آسمان را تماشا کن
اینبار اما
عینکت را بردار و
صورتم را برانداز کن
زیر لب
دم گوشم
آرامشی برایم دعا کن
که خدا هست در این نزدیکی
آسمان را از آن خود کن
بگذر و دگر مرا رها کن