یالّا به چشم هم زدنی انقلاب کن

یالّا به چشم هم زدنی انقلاب کن
قلب مرا چو چشمۀ پر آب و تاب کن
سخت است از سیاهی دلها فشار قبر
در خاک سرد تیرۀ ما آفتاب کن
گفتی ز آب گند سرشتم تو را مباش
مغرور و در سلوک بسویم شتاب کن
باشد فقط تکبّرکی دارم از قضا
خود دادیَم اگر نه که من را کباب کن
گفتی که انتخاب بد و خوب با تو است
خواه باش سنگ خاره و خواه دل چو آب کن
در خارۀ دلم بچکان قطره قطره مهر
کفر مرا ببخش و قبول متاب کن
دستور نیست شعر من از روی خواهش است
حال مرا ز احسن حالات ناب کن
دیوانه ام زننده و زشت است خلقتم
شرحم برای خوی شکافان کتاب کن

کوچکتان محمد ساکی