لاله زارِ دل

"لاله زارِ دل"
نسیمِ خوشِ نگاهت می وزد
خوب می شود حالِ زارِ دلم
ایستاده ام رو به افق
در پناهِ این پهنای پُر گل
درست در زاویه ی شصتِ دستانم
در آغوش می کشم
هوای خوشبوی نرمِ نگاهت را
درین فصل خشک و تند و عبوس
که ابرها هم در آسمان ها گشته محبوس
تو آن سو تر از ابرها
قائم می شوی بر دلم
و من سدِ بازوانم را می گشایم
دعاگونه به رویت
همین روزها آه آری بی گمان
به مساحت عشق بین مان
باران می شوی به رویِ لاله زارِ دلم
اینک در گلویم مشتی کوبنده
می کشد فریاد
وه چه خوش است!
که بی چترترینم من
زیر بارانِ نگاهت
عریان و سپیدار وار
غرق در رویای سرخ و سبزِ
دشتی بی پایان
با شقایق های سرمست و آزاد
ایستاده ام با زاویه ی صدِ دستانم
همین جا رو به روی باد.