به آسمان بنگر

آسمان شهر را بنگر!
آسمانی پر ستاره،منتها ابری ست
 سهم ما از ابر و باران،ترس و دلگیری ست
ابر از طوفان گریزان است
رعد پیش چشم مه با نیزه ای از برق
در خیال جنگ و درگیریست
بوی باران می وزد از خاک...
از دعای گربه های شهر
شهر بارانی ست...
جاده های شهرمان خیس از
قطره های خشکِ تو خالی ست
زیر چترِ آسمانِ شهر
قارچ می روید،ولی سمّی ست
لانه می سازند گنجشکان
روی سقفی که سرازیری ست
آسمان شهر را بنگر!
آسمان شهرمان عالیست...
حال مردم را نپرس از من
تا همین جا واژه دستم نیست
حال مردم را نمی گویم
آسمان کافیست...

محمدرضا عبداللهی نادی