وقتی

برایت‌ نغمه باران میخواندم
وقتی نغمه ات را
برای دیگری میخواندی
آوازه خوان عشق تو بودم
وقتی آوازت را
برای دیگری میخواندی
من فال خود را از قهوه روی میز
به نیت چشمانت میزدم
وقتی تو فنجانت را
کنار فنجان دیگری میگذاشتی
تپش های من بود
که سر به آسمان میکشید
وقتی دستانت را
در دستان دیگری میگذاشتی
چشمان بی رحمت
چه‌میسوزاند وجودم را
وقتی نگاهت را
به نگاه دیگری میسپردی
ظالم شده بودی حتی در خیالم
دیگر ناله ام را
به گوش باد میسپردی