عقل و دل

مدتی قبل خلوتی کرد عقل، و با دِل میگفت
وعده هایت گُلی بود که هرگز ننَشکوفت
عاشق شدی و هرچه میگفت.تو باور کردی
ساده اِنگاشت تورا،هر دروغی میگفت
گفتمت حَواست باشد، گوییا کور و کَری
در عوض او فقط راه فَریبی می‌جُست.
دل شرمنده سَرش را کرد بسوی عقل
گفت در جوابش هر آنچه که باید میگفت..
در رَه عشق چنین نیست که میپنداری.
عاشق از روز اّزل.دست از جان می شست
آب عقل و دل هرگز نرود بر یک جوی
هر عقل که دیدم.آنچه میگفتی میگفت...
مطمئن ام کار عجیبی نیست فریب عاشق
بازنده آنکس که در عشق، دروغی میگفت
گر صبر کنی عاقبت حیلگران را بینی
هرخِفّت به جهان هَست،درو خواهی جُست
                           سمیر آبشار