لالای

پا به پای تو نشستم
نیمه شب های بهار
عاشقانه چو هَزاری تا سحر 
که می نگریست شکفتنِ شکوفه را 
 بوسۀ عشقِ می زدم
بر سر و رو و لبانِ چون گُلت 
تا
رسالت عشق را در قلبت بکارم
صدای خندهایت مانند آبشار 
تابستان را خنک
زمستان را گرم
هوا را دل انگیز
و رویایی می کرد زندگی ام را
برایت مثلِ بلبل عاشق
 لالایی می خواندم 
حالا رشید و زیبا و عاشقی
و من پیر و ناتوان
چون همیشه 
با خوابت می خوابم
با بیداریت بیدار می شوم
جان و توان مادری
حلالت باد گذر جوانی ام

                                     تقدیم به فرزندانم

کبری یوسفی