"حبیب لم یزلی"
به نام نامی ربِّ جليل و حَىّ و وَدود
خداى جَلَّ جلالَه, وَ شَأنُهُ ُ مَحمود
مدد ز حيدر كرار بر گرفتم و من
به مدح حضرت طاها کنم سخن موجود
همان کسی که هم او هست صادر اول
ز برکت رخ او عالم آمده است وجود
محمد است به فرش و در آسمان احمد
همان رفیق شفیق علی شهنشه جود
ز بعد خلقت او بود حق ندا فرمود
که يا ملائِكَتىِ كُلُّكُم عَلَيهِ سُجُود
وجود او به علی جان و جان او حیدر
به غیر او به علی مقتدا و میر ,که بود؟
علی حقیقت او و محمد است علی
ندای لَحمُكَ لَحمىِ به او نبى فرمود
همان نبی که خداوند بهر خلقت او
تمام حُسن,بیاراست هر چه بود و نبود
تمام خیل رسل عبد محض او هستند
به نوکری درش فخر برده صالح و هود
حدیث قدسی لولاک که آشنای همه است
ز قدر و منزلتش شمه ای است حق فرمود
محمد است تجلی ذات رحمت حق
حبیبِ لَم یَزَلی ,حُسنِ حضرت معبود
محمد است امین و محمد است دلیل
برای خلقت هفت آسمان و چرخ کبود
زبان قاصرم از مدح او بود عاجز
همین بس است علی شیر حق بیان که نمود
که شیعیان منم آن عَبد ,مِن عَبيدِ رسول
به وقت بردن نامش کنم قیام و قعود
علی منم به صدایم همی تکلم کرد
به وقت لیله معراج حضرت معبود
منم حقیقت "(فُرقان)" منم حقيقت دين
ز من به احمد مرسل دو صد سلام و درود
#شعر_از_ ;
حسین محمدزاد
((فُرقاَن))